wszyscy myślą, że to dno. ale na dnie tak nie wieje...
Obliczenie wielkości zapasu normatywnego Zn i. W odniesieniu do każdego i-tego elementu, wykonywanego w wielofazowym procesie produkcyjnym, należy podjąć decyzję, które terminy są istotne w sterowaniu jego przepływem i w związku z tym które wielkości zapasów normatywnych muszą być obliczone. Dla wyróżnionej pozycji istotny jest termin rozpoczęcia:- rozkroju materiału i odpowiadający mu zapas normatywny uruchomienia procesu przygotowawczego - Zn pi
- procesu kucia i odpowiadający mu zapas normatywny uruchomienia kucia –
Znoi.
B. Ustalenie wielkości partii n i. Metoda nie uwzględnia relacji pomiędzy wielkością partii montażowej a partią obróbczą. Na określenie wielkości partii mają wpływ czynniki:
- ekonomiczne – można wybrać jeden ze znanych modeli obliczeniowych,
-
organizacyjne – uzależnienie od indywidualnych warunków
przedsiębiorstwa.
C. Określenie średniego tempa produkcji. Zależność: stosunek wielkości programu produkcyjnego w horyzoncie planistycznym do jego długotrwałości wyrażonej w jednostce terminowania (np. szt/godz)
D. Ustalenie wielkości zapasu faktycznego. Odniesienie do dwóch chwil obserwacji Dn, dla której ustalono zapas normatywny:
- chwil inwentaryzacji rzeczywistej wielkości zapasu w toku produkcji Zfi i. Jest to moment odwzorowania początkowego w celu kontroli zgodności stanów ewidencyjnych z rzeczywistymi.
-
dowolnej chwili obserwacji zawartej w horyzoncie planistycznym, w której ustala się ewidencyjną wielkość zapasu faktycznego Zf i. Podstawą jego określenia są: stan inwentaryzacyjny, odpływ odbywający się zgodnie z tempem produkcji i ewidencjonowany dopływ kolejnych partii.
Zfoi = Zfioi +ΣHnoi - τHpi
gdzie: Zfioi - zapas rzeczywisty z inwentaryzacji,
ΣHnoi – ewidencyjna suma liczby sztuk, wynikająca z partii uruchomionych w przedziale czasu od inwentaryzacji do obecnej chwili obserwacji Dn, τH – czas zawarty między momentem przeprowadzenia inwentaryzacji i obecną chwilą obserwacji,
pi – średnie tempo produkcji.
E. Określenie wartości zmiennej, umownie nazwanej zapasem
zabezpieczającym Zzi. Metoda polega głównie na możliwości porównania w dowolnej chwili obserwacji zapasu normatywnego i faktycznego, przy czym porównywanie musi dotyczyć tych samych faz cyklu produkcyjnego. Wartość zmiennej można wyrazić zależnościami:
Zzpi = Zfpi – Znpi Zzoi = Ztpi – Znoi
gdzie: Zzpi – zapas zabezpieczający w procesie przygotowawczym, a Zzoi –w procesie obróbczym
Wartość może być „+” (nadmiar nagromadzonego zapasu), „ –” (niedobór nagromadzonego zapasu) lub „0” (stan równowagi)
F. Wyznaczanie planowanych terminów uruchomień (zlecenia). Terminy uruchomienia procesu przygotowawczego i uruchomienia procesu obróbczego:
Dupi = DH + Zzpi/pi Duoi = DH + Zzoi/pi
gdzie: Dupi – planowany termin uruchomienia i-tego elementu w procesie przygotowawczym,
Dupi – planowany termin uruchomienia i-tego elementu w obróbce mechanicznej, DH – obecna chwila obserwacji na skali czasu
Planowane terminy uruchomienia mogą być usytuowane w przyszłości, w przeszłości lub w chwili obserwacji.
Do skutecznego funkcjonowania metody wystarczają:
- przeprowadzone obliczenia i zapamiętane normatywy sterowania,
- okresowa inwentaryzacja zapasów ewidencyjnych i rzeczywistych,
- kartoteka
ewidencyjna
G. Kontrola i regulacja przepływy produkcji. Mechanizm wyznaczania terminów planowych pozwala na kolejkowanie partii oczekujących na uruchomienie.
Odpowiednie awansowanie produkcji odbywa się przez sterowanie według operacji, w którym podejmowane są decyzje o dostępie do stanowisk.
Metoda zapasów magazynowych
Wykorzystuje działania wyprzedzenia wyrażone w postaci zapasów.
Polega na oczekiwaniu na informację zmieniającą relację pomiędzy wielkością zapasu faktycznego a wielkością zapasu normatywnego i podejmowaniu decyzji o inicjowaniu dopływu w momencie uzyskania stanu równowagi pomiędzy nimi oraz na kontroli i regulacji przepływu produkcji.
W zbiorze znajdą się elementy produkowane w sposób powtarzalny z nieokreśloną częstotliwością. Powinny pochodzić ze zbioru o niskiej kosztochłonności ze względu na konieczność tworzenia i utrzymywania stosunkowo dużych zapasów rezerwowych.
Istotną cechą kwalifikującą element do zbioru jest mała długotrwałość cyklu w stosunku do okresu zużycia partii.
Zastosowanie metody wymaga kolejnych działań: