wszyscy myślą, że to dno. ale na dnie tak nie wieje...

Przywódcami częściej zostają osoby obdarzane zdolnościami spostrzeganymi przez grupę jako przydatne do osiągnięcia wspólnego celu, inteligentne, ambitne, aktywne, obdarzone umiejętnościami społecznymi i wysokim statusem poza grupą, często obecne w grupie i skoncentrowane na jej interesach. Podstawowe style zachowań kierowniczych, to: orientacja na zadanie i produktywność, orientacja na relacje społeczne w grupie i styl charyzmatyczny (transformacyjny). Żaden z tych stylów nie jest ogólnie lepszy od pozostałych - w różnych sytuacjach różne style sprzyjają produktywności i satysfakcji członków grupy. Wyróżniającą cechą przywódców jest dysponowanie władzą rozumianą jako większa zdolność do wywierania wpływu na innych w porównaniu z wpływem, jaki inni są w stanie wywierać na przywódców. Pięć głównych podstaw władzy, to: prawomocność (najważniejsza w organizacjach), przymus, nagradzanie, fachowość i akceptowanie podwładnych przez przełożonych.
KONCEPCJA 11 Teoria wpływu społecznego
Stworzona przez Bibba Latano (1981) teoria wpływu społecznego składała się pierwotnie z dwóch twierdzeń:
1) Kiedy na jednostkę wywierany jest na
cisk przez innych, to siła tego nacisku
(i uleganie mu) rośnie jako iloczyn
trzech czynników: (a) siły osób wywie
rających nacisk, (b) bliskości tych
osób oraz (c)sliczby osób wywierają
cych nacisk,
2) Kiedy jednostka jest członkiem grupy,
¦ na którą wywierany jest nacisk, to siła
nacisku przypadającego na jednostkę (a więc i ulegania przez przeciętnego członka grupy) rozprasza się, czyli
spada wraz ze wzrostem: (a) sHy innych członków grupy, (b) ich bliskości oraz (c) liczby innych członków grupy.,, Siła osoby to jakikolwiek czynnik decydujący o jej zdolności do wywierania wpływu społecznego lub przeciwstawianiu się mu - czy to będzie wiedza w kwestii, której wpływ dotyczy, czy pozycja społeczna, wiarygodność lub atrakcyjność. Na różne sposoby może też być rozumiany dystans - nie tylko jako dystans w czasie i przestrzeni fizycznej, ale także jako bliskość psychiczna, a więc odczuwana czy myślana. Najbardziej konkretna jest liczba osób, a ogólniej - źródeł lub odbiorców wpływu, przy czym związek liczby osób z siłą wpływu jest dodatni, choć nieliniowy:
trzech podstawowych wyznaczników wpływu (siła, bliskość, liczba) oznacza, że żaden z nich nie może być zerowy, jeżeli wpływ ma dojść do skutku. Jednak przy ponadzerowym natężeniu każdego z nich, czynniki te mogą sfę wzajemnie kompensować - np. mała siła osób wy-
początkowe przyrosty liczby osób wywie-rająoych wpływ (z'jednej do dwóch,. z dwóch do trzech) skutkują dużym przyrostom siły wpływu, jednak przyrosty te są coraz mniejsze w miarę powiększania się liczby osób wywierających wpływ, Za^ łotenie o iloczynowym kombinowaniu się
pysunek 11.5. Komputerowa symulacja wzajemnych wpływów wewnątrz 400-osobowej grupy
Ciemniejsze słupki oznaczają osoby o poglądach mniejszościowych, jaśniejsze - większościowych.
Wysokość słupka symbolizuje różnice indywidualne pod względem zdolności do wywierania wptywu.
Osoba zmienia pogląd (kolor słupka) gdy w bliskim sąsiedztwie jest więcej ludzi o poglądach
przeciwnych niż podobnych do jej własnych, i ci pierwsi mają silniejsze poglądy. Rysunek górny
obrazuje stan wyjściowy, dolny -stan końcowej równowagi, po osiągnięciu którego nie następują
dalsze zmiany (nikt już nie zmienia' poglądów). ,
Źródło: Nowak (1996).
415
wierających wpływ może być kompensowana ich dużą liczbą.
Teoria ta jest bardzo ogólna I stosuje się do wielu zjawisk już wspominanych w tej książce, jak konformizm, próżniactwo społeczne, zjawisko obojętnego przechodnia, uleganie perswazji, a nawet natężenie lęku w sytuacji ekspozycji spo- ¦ łecznej. Lęk społeczny w sytuacji publicznego występu powinien być tym większy, im liczniejsze jest audytorium, im hatóziej składa śię z ekspertów lub osób z innych powodów ważnych dla występującego oraz im mniejszy dystans dzieli widownię od występującego. Badania empiryczne nad wyznacznikami lęku w sytuacji ekspozycji społecznej pokazują trafność tych przewidywań (Łatane, Wolf, 1981).
Dotąd omówiona część teorii dotyczy jednorazowych i jednokierunkowych wpływów społecznych i w tym sensie jest teorią statyczną. Andrzej NoWak, Jacek Szamrej i Bibb Latano (1990) nadali teorii
'¦¦> dynamiczny charakter, rozszerzając ją na sytuację wpływów powtarzających się aż do osiągnięcia stanu równowagi i uwzględniając explicite wzajemność wpływu, co
, w sytuacjach grupowych oznacza, że nie tylko większość wpływa na mniejszość, ale i odwrotnie. Pozwoliło to sformułować kolejne twierdzenie teorii:

v